ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας

Η Δημοκρατία μας.

15.3.2016

    Είμαι άνθρωπος αισιόδοξος. Δεν μ’ αρέσει να γενικεύω ούτε να ισοπεδώνω. Γιατί ξέρω πως υπάρχει κόσμος που αντιστέκεται. Μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο ζώ κι εγώ, από τα πρώτα μου βήματα. Μαζί μ’ αυτόν τον κόσμο, έζησα όλα τα τρομερά πάθη του τόπου μου, από το μεγάλο πόλεμο και μετά. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ χειρότερη απ’ ότι μπορεί να την περιγράψει κανείς. Το πράγμα παράγινε. Δεν πάει άλλο. Βαθειά παρακμή μαστίζει την Πολιτεία μας. Μορφές δουλείας σχεδιάζονται και αποκρυσταλλώνονται. Ο Λαός μας φτωχαίνει κάθε μέρα και περισσότερο. Ο πλούτος της χώρας συσσωρεύτηκε και κλειδαμπαρώθηκε στα χρηματοκιβώτια των Τραπεζών. Το  χρήμα που φαίνεται να κυκλοφορεί σπάταλα και προκλητικά, είναι χρήμα μαύρο, κλεμμένο. Η διαφθορά έχει βουλιάξει τον τόπο. Έχει σκεπάσει τα πάντα με μια βαριά, αδιαπέραστη λάσπη. Σκάνδαλα επί σκανδάλων! Τα περισσότερα πνίγονται και όσα τυχαία ξεσπάνε, αμέσως νομοτύπως κουκουλώνονται. Χωρίς συνέπειες και χωρίς ενόχους. Οι χειραγωγημένοι θεσμοί, συνεργάζονται υπογείως και κρατούν την αλυσίδα σφιχτά δεμένη.
Από πού να ξεκινήσει κανείς!
    Η ίδια η ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί μέγα σκάνδαλο. Αυτή η Ε.Ε. που είναι πνιγμένη στα «ιδεώδη» και στις προοπτικές «ευτυχίας», σέρνει τη χώρα μας σιδηροδέσμια, σαν αφρικανίδα πριγκίπισσα σε ρωμαϊκό θρίαμβο.  
Ύστερα σκοτωθήκαμε να μπούμε στην Ο.Ν.Ε. και ν’ αποκτήσουμε κι εμείς το περίφημο Ευρωνόμισμα. Λες κι έπεσε ακρίδα και δεν άφησε τίποτα όρθιο. Τα χρυσά κουτάλια που τάζανε στο Λαό μας, του κάτσανε στο λαιμό και κοντεύει να πνιγεί στη φτώχεια και στη μιζέρια.
Από κοντά ήρθε το μέγα σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου και λεηλάτησε τις οικονομίες του κόσμου. Κοπήκανε τα πόδια των ανθρώπων και μείνανε από τότε ανάπηροι, με τσακισμένο το ηθικό τους, αιχμάλωτοι των Δανείων και των Τραπεζών.
Ακολούθησε η επιδρομή των Αγαρηνών Πειρατών, με κάτι «ομόλογα» σαν τρικάταρτα καράβια και φάγανε τ’ αποθεματικά των κλαδικών Ταμείων. Πάνε οι Συντάξεις, πάνε τα Γεράματα!
Τώρα θα νομοθετήσουνε και το Ασφαλιστικό για νά’ ρθει το γλυκό να δέσει!
Πάνω στην ώρα ξέσπασε το σκάνδαλο των Υποκλοπών. Η Erikson, η Vodafon και το κακό συναπάντημα. Ακούγανε κρυφά τα μυστικά και τ’ άπλυτα. Ακόμα και του Πρωθυπουργού! Τα χάσανε στην κυβέρνηση. Απάνω στη σύγχυση, τα είπανε σχεδόν όλα. Βγάλανε κι ένα τρίγωνο με την Αμερικάνικη Πρεσβεία στο κέντρο. Για τη C.I.A. είπανε, για το F.B.I. είπανε,  για τους ντόπιους συνεργάτες των Επικυρίαρχων είπανε…. όλα τά είπανε. Μετά που συνήλθανε τα πήρανε πίσω. Δεν ξέρουμε τίποτα εμείς, τα παραπέμψαμε στη Δικαιοσύνη.  Χώθηκε η Δικαιοσύνη μέσα στον κόσμο των μικροτσίπς και χάθηκε. Χάθηκαν τα στοιχεία, πέταξαν το φάκελο στο Αρχείο. Κανένας ένοχος. Μόνο εκείνος ο μικροϋπαλληλάκος, ο ευαίσθητος, που αυτοκτόνησε με το σκοινί που του δέσανε στο λαιμό.
Χαμός στη Βουλή!  
-Ελάτε ρε παιδιά να κάνουμε Εξεταστική Επιτροπή, να το ψάξουμε το θέμα... Όχι γιατί θα εμποδίσετε το έργο της Δικαιοσύνης.
-Ας την κάνουμε τώρα την Επιτροπή που μπήκε ο φάκελος στο Αρχείο…. Όχι, όχι, όχι! Τους έξυπνους μας κάνετε; Δε βρήκε τους ενόχους η Δικαιοσύνη, θα τους βρείτε εσείς;
-Δεν πειράζει ρε παιδιά, ας μη δικάσουμε κανέναν, να ξέρουμε τουλάχιστον ποιοι είναι…… Όχι και πάλι όχι!  Δεν κάνει να τους μάθουμε γιατί τότε μπορεί να θυμώσουν και να μας πλακώσουνε στο ξύλο!
Τέλος η «υπόθεση Υποκλοπές». Αυλαία!
Δεν προλάβαμε να πάρουμε ανάσα, πάει ο άλλος και γκρεμίζεται στο φωταγωγό για να γλυτώσει το ρεζιλίκι. Στενός συνεργάτης, εξ απορρήτων και τα λοιπά…. Έσκασε σα σπυρί. Τι σπυρί δηλαδή, ολόκληρος καλόγερος. Γιόμισαν οι μέρες μας όμπιο… πύον, πως το λένε. Άλλη λεηλασία εδώ. Γδύνουνε τον ανίδεο κοσμάκη, τα πρόβατα, με το Τζόγο και μετά πλακώνουνε το φαγοπότι. Πολιτισμός! Εδώ να ιδείς κουκούλωμα που θα γίνει. Παραπέμφθηκε η υπόθεση στη Δικαιοσύνη! Ύποπτες προφυλακίσεις, τρομοκρατία, ανασκευές καταθέσεων, δικηγόροι αυτοχειριάζονται, βουλευτές και δημοσιογράφοι συναλλάσσονται, εκατομμύρια επί εκατομμυρίων αλλάζουνε χέρια μέχρι ν’ ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου, μας έπνιξε η αποφορά, έφτασε μέχρι τη στρατόσφαιρα.
Κι απάνω εκεί, μας πλακώνει η Ziemens. 100.000.000 ευρώ μοιράστηκαν στην Εξουσία. Κόμματα, Πολιτικοί και γύρευε ποιοι άλλοι παρατρεχάμενοι. Κι εδώ επιλήφθηκε η Δικαιοσύνη. Όλα τα θάρρη μας λοιπόν στην Τυφλή. Μην τύχει και παραπέσει ο φάκελος στα χέρια κανενός Σαρτζετάκη και σωθεί πάλι η τιμή μας. [Θυμάστε αυτόν τον άνθρωπο, που έσωσε κάποτε την τιμή της χώρας και τον κάνανε Πρόεδρο της Δημοκρατίας κι ύστερα τον διακωμώδησαν και τον διασύρανε, λες κι έχουμε πολλούς Σαρτζετάκηδες και μας περισσεύουν.]
Αν βάλουμε και τα παραγραμμένα εγκλήματα των κρατικών προμηθειών και των μιζαδόρων, που μένουνε μονίμως στο απυρόβλητο και ξεκοκαλίζουν ανενόχλητοι το κλεμμένο ψωμί του Λαού μας, θα έχουμε ζωντανό μπροστά μας το αποκρουστικό, το σιχαμένο πρόσωπο, της παρακμασμένης Ελληνικής Πολιτείας. Της Δημοκρατίας μας.

Η Δημοκρατία μας έχει Θεσμούς, έχει Σύνταγμα, έχει Νόμους, απ’ όλα έχει. Έχει για θεμέλιο τη Λαϊκή Κυριαρχία. Δηλαδή τα Κόμματα, το Συνδικαλιστικό Κίνημα, τις Λαϊκές Οργανώσεις, την κυριαρχία της Πλειοψηφίας και την  απρόσκοπτη λειτουργία των Μειοψηφιών. Εξασφαλίζεται δηλαδή η συνεχής Σύγκρουση και Αλληλεπίδραση των δυνάμεων της Προσαρμογής και των δυνάμεων της Αντίστασης του Λαού.
 Τα διαβάζεις όλ’ αυτά στα τυπωμένα χαρτιά και σου σηκώνεται η τρίχα από τη συγκίνηση. Θα ζήσουμε καλά, σκέφτεσαι, σ’ αυτή τη Δημοκρατία. Μετά βγαίνεις στο δρόμο, στην καθημερινότητα, κοιτάς γύρω σου, ψάχνεις εδώ, ψάχνεις εκεί, ούτε Θεσμούς βλέπεις ούτε Νόμους. Έχει ξεχαστεί το ουσιώδες. Έχουνε ξεχαστεί οι διαδικασίες και οι τρόποι με τους οποίους εξασφαλίζεται ή όχι, επιδιώκεται ή δεν επιδιώκεται η Νομιμοποίηση αυτού όλου του Νομικού Συστήματος, μέσα στην καθημερινή ζωή. Πόσο δηλαδή οι Θεσμοί και οι Νόμοι, μέσα στην καθημερινή δοκιμασία της εφαρμογής τους, μετουσιώνονται σε αληθινή ζωή κι ακόμα, τι ποιότητα ζωής εξασφαλίζουν στους πολίτες μας. Έτσι νομιμοποιούνται αυτά που είναι γραμμένα στα χαρτιά και τότε αντιλαμβανόμαστε κι εκείνο το άλλο φαινόμενο, που λέμε Αξιοπιστία.
Η Δημοκρατία σήμερα είναι ένα φάντασμα. Την έχει φυλακίσει ο κακός Μάγος, μέσα στα άρθρα του Συντάγματος και στους Νόμους της Ελληνικής Πολιτείας. Έξω στο δρόμο, ο εσμός των μετριοτήτων, οι επαγγελματίες της διαφθοράς και της σήψης, περιφέρουν μιά φτιασιδωμένη γριά, σαν να είναι το εικόνισμα της λιτανείας και ολοφυρόμενοι, με πουτανίστικα δάκρυα, παρακινούν τον κόσμο να πέσει στα γόνατα και να προσκυνήσει, γιατί μόνο αυτή, μας λένε, μπορεί να μας οδηγήσει στο δρόμο της «ανάπτυξης» και της «προόδου».

Η Πολιτική έχει πλήρως ιδιωτικοποιηθεί. Οι Πολιτικοί έγιναν επαγγελματίες του είδους. Αυτοί, της Εξουσίας, ψευδολογούν ασύστολα και αδιάντροπα, εκτοξεύοντας στερεότυπες ρετσέτες όπως: «Η Ελλάδα πάει μπροστά», «Αναδόμηση του Κράτους», «Όλα για τη Διαφάνεια», «Μηδενική ανοχή στη Διαφθορά», «Επενδύσεις», «Ανάπτυξη», «Πρόοδος», «Αξιοκρατία στις Προσλήψεις», «Αναβάθμιση της Παιδείας», «Η Υγεία για όλο το Λαό», «Να σώσουμε τις Συντάξεις του Λαού», «Ο Πολιτισμός είναι Εθνικό Κεφάλαιο» ……… και όλα, για την παραπλάνηση και τη χειραγώγηση της Εκλογικής Πελατείας. Οι Άλλοι, των μειοψηφιών, που ξερογλείφονται στις παρυφές των κομμάτων της Εξουσίας, τυλίγουν τα πολυκαιρισμένα σοκολατάκια τους σε καινούργιες συσκευασίες, με γυαλιστερά σελοφάν και χρωματιστές κορδελίτσες και καιροσκοπούν ψαρεύοντας αφρόψαρα, απ’ αυτά που παραδέρνουν στα μολυσμένα νερά.
Οι πολίτες, με τη σειρά τους, οι περισσότεροι τουλάχιστον, εξαχρειώνονται και χάσκουν τρομοκρατημένοι. Παρακολουθούν περιδεείς τη λεηλασία του βίου τους. Ιδιωτεύουν κι αυτοί, εξαναγκασμένοι από τον ζωώδη ζυγό της επιβίωσης και πλιατσικολογούν αδέξια, προσπαθώντας να περισώσουν τα κουρέλια της αξιοπρέπειάς τους.

Ωρύεται το πανελλήνιο: «Ονόματα… ονόματα… δώστε μας τους κλέφτες»! Και τα κόμματα της Εξουσίας, πλένουν-ξεπλένουν τα χέρια τους και αποθέτουν τα βάρη και τις ευθύνες στους Δικαστές. Δικαστές και Εισαγγελείς καλούνται να σώσουν τον τόπο. Η Πολιτική, ο μέγιστος αυτός θεσμός της Δημοκρατίας, στέκεται παράμερα και χαζεύει. Η φουκαριάρα η Δικαιοσύνη πρέπει να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα του. Η Αγία Δικαιοσύνη, η Αδιάφθορη! Λές και ο Θεσμός της Δικαιοσύνης φυτρώνει σε άλλο χωράφι! Λές και η Δικαιοσύνη δεν τρέφεται από τα ίδια σαπισμένα χώματα και δεν ποτίζεται από τα ίδια μολυσμένα νερά! Λές και με το που έγινες Δικαστής και Εισαγγελέας, σε πήρε στα φτερά του το πνεύμα το άγιο και είσαι πιά, άσπιλος και αμόλυντος! Ίδιος Μητροπολίτης! Θα αρχίσουμε σε λίγο να τους προσκυνάμε και να τους φιλούμε το χέρι! Ο Άγιος Πρωτοδικών! Ο Άγιος Εφέτης! Η Ιερά Σύνοδος του Αρείου Πάγου!
Και ο χορός καλά κρατεί, που λέει και η παροιμία!

Αυτή η τρομερή παρακμή της Ελληνικής Πολιτείας, πονάει πολύ. Όσο
οργισμένος και να είναι κανείς, κάτι, μέσα του τον συγκρατεί. Αυτολογοκρίνεσαι θέλεις δε θέλεις. Στο κάτω- κάτω, για τον τόπο σου μιλάς. Για τη δική μας κατάντια στενοχωριέσαι. Αισθάνεσαι ώρες-ώρες σαν να τσακώνεσαι με τη Μάνα σου και τον Πατέρα σου.
Ο δικός μας καθρέφτης είναι πολύ σκληρός. Είναι κοφτερό ατσάλι. Αν κοιτάξεις μέσα προσεκτικά και ιδείς το πρόσωπό σου, έτσι παραμορφωμένο, μπορεί να σε πιάσουν τα κλάματα.
Γι αυτό σκέφτηκα να κοιτάξουμε καλλίτερα στον καθρέφτη της Ιστορίας. Να ιδούμε άλλα περιστατικά και γεγονότα, που συνέβησαν σε άλλες εποχές, σε άλλη χώρα και σε άλλο λαό. Μπορεί εκεί να κοιταχτούμε πιο ψύχραιμα και να βγάλουμε καθαρότερα συμπεράσματα για τη σημερινή μας κακοδαιμονία.
Κι επειδή η Ελληνική Πολιτεία, τα Συντάγματά μας και οι Νόμοι μας, από την Παλιγγενεσία ακόμα, έχουν βαθειά επηρεαστεί από τη Γαλλική Επανάσταση και τον Διαφωτισμό, νομίζω ότι με τη Δημοκρατία της Γαλλίας, έχουμε μια μεγαλύτερη συγγένεια, αφού μάλιστα στα γραφτά κείμενα, τους έχουμε ακόμα και ξεπεράσει κι είμαστε εμείς, στο Σύνταγμά μας, πιο προχωρημένοι.
Ας ιδούμε λοιπόν την Ιστορία ως Κάτοπτρον.  

        Ακολουθούν τα κείμενα:

        Η Ιστορία ως Κάτοπτρον – 1.
        Η Ιστορία ως Κάτοπτρον – 2.