Η Ιστορία ως κάτοπτρον – 1.
14.3.2016
ΧΡΌΝΟΣ: La Belle Epoque – Η Ωραία Εποχή
ΤΟΠΟΣ: 3η Γαλλική Δημοκρατία
ΘΕΜΑ: Παναμάς – Η Διώρυγα των Σκανδάλων
ΧΡΗΜΑ: 2 Δις χρυσά γαλλικά φράγκα έκαναν φτερά
1879.- Ο Φερδινάνδος ντε Λεσσέψ, ο «μέγας Γάλλος», ο ιδιοφυής μηχανικός που κατασκεύασε τη Διώρυγα του Σουέζ, αμέσως μετά τον Αιγυπτιακό του θρίαμβο, συνέλαβε την ιδέα να διανοίξει διώρυγα στον Παναμά και να ενώσει τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό. Ιδρύει την «Παγκόσμια Εταιρεία της Διαωκεανικής Διώρυγας» και ζητάει τα κεφάλαια από το Γαλλικό λαό, έναντι μετοχών των 500 φράγκων. Πληρωμένες εφημερίδες, μεγάλα ονόματα της κοινωνίας και ένα σμήνος από πολιτικούς παράγοντες ξεσηκώνουν τους Γάλους, υποσχόμενοι πρωτοφανή μερίσματα. Μικροί αγρότες, μισθωτοί, υπάλληλοι, συνταξιούχοι, μικροεπιχειρηματίες, ανοίγουν το κομπόδεμά τους και καταθέτουν τις οικονομίες τους στην «Εταιρεία». Η Διώρυγα δε θα γίνει ποτέ, [θα την αναλάβουν αργότερα οι Αμερικάνοι], η υπόθεση θα εξελιχθεί σε «Απάτη του Αιώνα» και δύο δισεκατομμύρια γαλλικά φράγκα [2.000.000.000] θα μετακομίσουν από το γαλλικό λαό και θα μπούν στις τσέπες των λωποδυτών.
ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ:
Οι Πρωθυπουργοί: Μπρισσόν–Φραισινέ–Ρουβιέ–Τιράρ–Ριμπώ- Λουμπέ.
Ο Πρόεδρος της Βουλής: Φλοκέ – πρώην πρωθυπουργός.
Οι Υπουργοί: Μπάρμπ-Κονφλάν-Τάρζ-Μπαϊώ.
Οι Γερουσιαστές: Κορνήλιος Χέρτς-Λεόν Ρενώ-Αλμπέρ Γκρεβύ κ.λ.π.
150 Βουλευτές: Ζάν Λερουά - Ανρύ Μαρέ - Ντυγκέ ντε λα Φωκοννερί- Αντονέν Προύστ – Εμμανουέλ Αρέν – Ζύλ Ρός – Γκομπρόν - κ.λ.π.
2 Αρχηγοί Κομμάτων: Κλεμανσώ – Μπουλανζέ.
Ανώτατοι Δικαστικοί Λειτουργοί:
Ο πρόεδρος Φρανκεβίλ – ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας - ο Δικαστής Περιβιέ – ο Εισαγγελέας Ρώ – Αντεισαγγελείς – Ανακριτές – το Δικαστήριο του Σηκουάνα κ.λ.π.
Αρχηγοί της Αστυνομίας – Μεγαλοδικηγόροι – Χρηματιστές – Τραπεζίτες της Κρεντί Λυωναί και της Κρεντί Φονσιέ – ο Τραπεζίτης Τιερρέ
και ο κεντρικός άξονας του μεγάλου σκανδάλου,
ο επικεφαλής του Συνδικάτου των Τραπεζών, Βαρώνος ντε Ρεϊνάκ.
Σύσσωμος ο Γαλλικός Τύπος της εποχής:
«Σφαίρα» - «Ο Χρόνος» - «Φιγκαρό» - «Γκωλουά» - «Το Γεγονός» - «Γαλλική Δημοκρατία» - «Ελευθερία» - «Μικρή Εφημερίδα» - «Κοκάρντ» - «Ελεύθερος Λόγος» κ.λ.π., ο Κλεμανσώ ως Εκδότης και Βουλευτής, Διευθυντές, Αρχισυντάκτες και στρατιά Δημοσιογράφων – πληρωμένων κονδυλοφόρων.
Το «ΛΑΔΩΜΑ»:
Για τα μέλη του Κοινοβουλίου, ανάλογα με το βάρος της ψήφου τους, η «τιμή» ξεκίναγε από τις 40.000 φράγκα και έφτανε και τις 200.000. Για τους Υπουργούς ανέβαινε στις 500.000 έως και 1.000.000 φράγκα. Για τις προεκλογικές δαπάνες των Κομμάτων έφτανε στα 2 και 3.000.000 φράγκα. Ο Τύπος «λαδωνότανε» με μηνιαίες επιχορηγήσεις από την Εταιρεία της Διώρυγας και με φίξ ποσά, όταν κανένας διευθυντής «ατακτούσε». Ανακριτές, Ελεγκτές, εντεταλμένοι Λογιστές, «άρμεξαν» τεράστια ποσά για να συντάσσουν εκθέσεις ευνοϊκές για την Εταιρεία. Ο αγαπημένος των Γάλλων Γουσταύος Άϊφελ, κατασκευαστής του περίφημου Πύργου, «τσέπωσε» 33.000.000 φράγκα για να ρίξει το βάρος του μεγάλου ονόματός του, υπέρ της Εταιρείας.
Ένα πλήθος επιταγών, «πληρωτέες εις τον φέροντα», εξαργυρώνονται από την Τράπεζα της Γαλλίας και από άλλες τράπεζες. Το περισσότερο χρήμα περνάει από χέρι σε χέρι με ζωντανά χαρτονομίσματα σε διάφορες συσκευασίες. Δε μένει κανένα ίχνος.
1892.- Η κατάσταση στο Γαλλικό Κοινοβούλιο έχει γίνει εκρηκτική. Όσοι δεν λαδώθηκαν έχουν αγανακτήσει και ουρλιάζουν. Απαιτούν τη διενέργεια κοινοβουλευτικής έρευνας. Οι κυβερνήσεις αρνούνται. Παραπέμπουν στη Δικαιοσύνη. Οι φάκελοι της Εταιρείας, αλλάζουν χέρια, από ανακριτή σε εισαγγελέα κι από εισαγγελέα σε ανακριτή, ξαλαφρωμένοι από επιβαρυντικά στοιχεία. Αποτέλεσμα μηδέν. Η απάτη συνεχίζεται. Οι απατεώνες εξαχρειώνονται. Οι κυβερνήσεις ούτε «ευθύνονται» ούτε επεμβαίνουν. Οι δολοπλοκίες της Εταιρείας προκαλούν τρείς κυβερνητικές κρίσεις. Πρωθυπουργοί και Υπουργοί αλλάζουν πόστα κάθε λίγο και λιγάκι, ανάλογα με τα συμφέροντα της Εταιρείας.
Τότε ο Πρωθυπουργός Φαλιέρ αναθέτει στο γενικό εισαγγελέα της Δημοκρατίας, να κάνει έρευνα και να προβεί σε διώξεις. Τα μέλη του Δ.Σ. της Εταιρείας χαρακτηρίζονται κατηγορούμενοι. Ο ανακριτής αναθέτει σ’ έναν ορκωτό λογιστή τον έλεγχο των βιβλίων. Αυτός ο λογιστής Φλορύ, τυχαίνει αδέκαστος και υπεύθυνος άνθρωπος και δεν χαρίζει κάστανα σε κανέναν. Βγαίνουν όλα στη φόρα. 800.000 μικρομέτοχοι ουρλιάζουν σ’ ολόκληρη τη Γαλλία. Ακολουθούν ατέλειωτες ανακρίσεις, στρατιές μαρτύρων και δίκες επί δικών.
1893.- ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ και ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ:
Ο Βαρώνος ντε Ρεϊνάκ είναι ο μόνος που αυτοκτόνησε.
Έπεσαν τρείς κυβερνήσεις.
Έπεσαν έξη υπουργοί και άλλοι πέντε έμειναν με τη ρετσινιά του ύποπτου.
Έπεσε από την έδρα του ένας πρόεδρος της Βουλής.
Κατασπιλώθηκαν ανώτατοι δικαστικοί και κρατικοί υπάλληλοι.
Ο Γεώργιος Κλεμανσώ μονομάχησε με τον Πώλ Ντερουλέντ. Αντάλλαξαν έξη σφαίρες χωρίς αποτέλεσμα.
Ο πρώην Πρωθυπουργός Ρουβιέ, θα ξαναδεί κυβερνητικό πόστο μετά από δέκα χρόνια. Ο Κλεμανσώ μετά από δεκατρία.
Ο Φλοκέ, πρώην Πρωθυπουργός και πρώην Πρόεδρος της Βουλής μονομάχησε με το στρατηγό Μπουλανζέ και κατά περίεργο τρόπο, κατάφερε να τον σουβλίσει με το σπαθί του.
Ο Φερδινάνδος ντε Λεσσέψ καταδικάστηκε ερήμην σε πέντε χρόνια φυλακή και 3.000 πρόστιμο. Δεν το έμαθε ποτέ γιατί είχε ήδη χάσει την αίσθηση των πραγμάτων και τον άλλο χρόνο πέθανε. Στην ίδια ποινή καταδικάστηκε ο γιός του Κάρολος και τα άλλα μέλη του Δ.Σ. της Εταιρείας σε μικρότερες ποινές.
Ο Γουσταύος Άϊφελ καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλακή και 20.000 πρόστιμο.
Ο Υπουργός Μπαϊώ, ο μόνος κοινοβουλευτικός που ομολόγησε, καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλακή και πολιτική καθαίρεση.
Ο Μπλοντέν καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλακή.
Όλοι οι άλλοι περνούν από κακουργιοδικείο και αθωώνονται.
Πολλά από τα αδικήματα είχαν ήδη παραγραφεί.
==============================
Τα στοιχεία αυτά βρίσκονται διάσπαρτα στον Τύπο της εποχής και σε αρκετούς συγγραφείς που ασχολήθηκαν με την υπόθεση της Διώρυγας και του σκανδάλου της.
Κάθε συσχετισμός με σημερινά γεγονότα, με διαδικασίες, με πρόσωπα και πράγματα, είναι καλό να μην επιχειρηθεί!!!!
==============================
5 Μάρτη 2008
ΤΟΠΟΣ: 3η Γαλλική Δημοκρατία
ΘΕΜΑ: Παναμάς – Η Διώρυγα των Σκανδάλων
ΧΡΗΜΑ: 2 Δις χρυσά γαλλικά φράγκα έκαναν φτερά
1879.- Ο Φερδινάνδος ντε Λεσσέψ, ο «μέγας Γάλλος», ο ιδιοφυής μηχανικός που κατασκεύασε τη Διώρυγα του Σουέζ, αμέσως μετά τον Αιγυπτιακό του θρίαμβο, συνέλαβε την ιδέα να διανοίξει διώρυγα στον Παναμά και να ενώσει τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό. Ιδρύει την «Παγκόσμια Εταιρεία της Διαωκεανικής Διώρυγας» και ζητάει τα κεφάλαια από το Γαλλικό λαό, έναντι μετοχών των 500 φράγκων. Πληρωμένες εφημερίδες, μεγάλα ονόματα της κοινωνίας και ένα σμήνος από πολιτικούς παράγοντες ξεσηκώνουν τους Γάλους, υποσχόμενοι πρωτοφανή μερίσματα. Μικροί αγρότες, μισθωτοί, υπάλληλοι, συνταξιούχοι, μικροεπιχειρηματίες, ανοίγουν το κομπόδεμά τους και καταθέτουν τις οικονομίες τους στην «Εταιρεία». Η Διώρυγα δε θα γίνει ποτέ, [θα την αναλάβουν αργότερα οι Αμερικάνοι], η υπόθεση θα εξελιχθεί σε «Απάτη του Αιώνα» και δύο δισεκατομμύρια γαλλικά φράγκα [2.000.000.000] θα μετακομίσουν από το γαλλικό λαό και θα μπούν στις τσέπες των λωποδυτών.
ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ:
Οι Πρωθυπουργοί: Μπρισσόν–Φραισινέ–Ρουβιέ–Τιράρ–Ριμπώ- Λουμπέ.
Ο Πρόεδρος της Βουλής: Φλοκέ – πρώην πρωθυπουργός.
Οι Υπουργοί: Μπάρμπ-Κονφλάν-Τάρζ-Μπαϊώ.
Οι Γερουσιαστές: Κορνήλιος Χέρτς-Λεόν Ρενώ-Αλμπέρ Γκρεβύ κ.λ.π.
150 Βουλευτές: Ζάν Λερουά - Ανρύ Μαρέ - Ντυγκέ ντε λα Φωκοννερί- Αντονέν Προύστ – Εμμανουέλ Αρέν – Ζύλ Ρός – Γκομπρόν - κ.λ.π.
2 Αρχηγοί Κομμάτων: Κλεμανσώ – Μπουλανζέ.
Ανώτατοι Δικαστικοί Λειτουργοί:
Ο πρόεδρος Φρανκεβίλ – ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας - ο Δικαστής Περιβιέ – ο Εισαγγελέας Ρώ – Αντεισαγγελείς – Ανακριτές – το Δικαστήριο του Σηκουάνα κ.λ.π.
Αρχηγοί της Αστυνομίας – Μεγαλοδικηγόροι – Χρηματιστές – Τραπεζίτες της Κρεντί Λυωναί και της Κρεντί Φονσιέ – ο Τραπεζίτης Τιερρέ
και ο κεντρικός άξονας του μεγάλου σκανδάλου,
ο επικεφαλής του Συνδικάτου των Τραπεζών, Βαρώνος ντε Ρεϊνάκ.
Σύσσωμος ο Γαλλικός Τύπος της εποχής:
«Σφαίρα» - «Ο Χρόνος» - «Φιγκαρό» - «Γκωλουά» - «Το Γεγονός» - «Γαλλική Δημοκρατία» - «Ελευθερία» - «Μικρή Εφημερίδα» - «Κοκάρντ» - «Ελεύθερος Λόγος» κ.λ.π., ο Κλεμανσώ ως Εκδότης και Βουλευτής, Διευθυντές, Αρχισυντάκτες και στρατιά Δημοσιογράφων – πληρωμένων κονδυλοφόρων.
Το «ΛΑΔΩΜΑ»:
Για τα μέλη του Κοινοβουλίου, ανάλογα με το βάρος της ψήφου τους, η «τιμή» ξεκίναγε από τις 40.000 φράγκα και έφτανε και τις 200.000. Για τους Υπουργούς ανέβαινε στις 500.000 έως και 1.000.000 φράγκα. Για τις προεκλογικές δαπάνες των Κομμάτων έφτανε στα 2 και 3.000.000 φράγκα. Ο Τύπος «λαδωνότανε» με μηνιαίες επιχορηγήσεις από την Εταιρεία της Διώρυγας και με φίξ ποσά, όταν κανένας διευθυντής «ατακτούσε». Ανακριτές, Ελεγκτές, εντεταλμένοι Λογιστές, «άρμεξαν» τεράστια ποσά για να συντάσσουν εκθέσεις ευνοϊκές για την Εταιρεία. Ο αγαπημένος των Γάλλων Γουσταύος Άϊφελ, κατασκευαστής του περίφημου Πύργου, «τσέπωσε» 33.000.000 φράγκα για να ρίξει το βάρος του μεγάλου ονόματός του, υπέρ της Εταιρείας.
Ένα πλήθος επιταγών, «πληρωτέες εις τον φέροντα», εξαργυρώνονται από την Τράπεζα της Γαλλίας και από άλλες τράπεζες. Το περισσότερο χρήμα περνάει από χέρι σε χέρι με ζωντανά χαρτονομίσματα σε διάφορες συσκευασίες. Δε μένει κανένα ίχνος.
1892.- Η κατάσταση στο Γαλλικό Κοινοβούλιο έχει γίνει εκρηκτική. Όσοι δεν λαδώθηκαν έχουν αγανακτήσει και ουρλιάζουν. Απαιτούν τη διενέργεια κοινοβουλευτικής έρευνας. Οι κυβερνήσεις αρνούνται. Παραπέμπουν στη Δικαιοσύνη. Οι φάκελοι της Εταιρείας, αλλάζουν χέρια, από ανακριτή σε εισαγγελέα κι από εισαγγελέα σε ανακριτή, ξαλαφρωμένοι από επιβαρυντικά στοιχεία. Αποτέλεσμα μηδέν. Η απάτη συνεχίζεται. Οι απατεώνες εξαχρειώνονται. Οι κυβερνήσεις ούτε «ευθύνονται» ούτε επεμβαίνουν. Οι δολοπλοκίες της Εταιρείας προκαλούν τρείς κυβερνητικές κρίσεις. Πρωθυπουργοί και Υπουργοί αλλάζουν πόστα κάθε λίγο και λιγάκι, ανάλογα με τα συμφέροντα της Εταιρείας.
Τότε ο Πρωθυπουργός Φαλιέρ αναθέτει στο γενικό εισαγγελέα της Δημοκρατίας, να κάνει έρευνα και να προβεί σε διώξεις. Τα μέλη του Δ.Σ. της Εταιρείας χαρακτηρίζονται κατηγορούμενοι. Ο ανακριτής αναθέτει σ’ έναν ορκωτό λογιστή τον έλεγχο των βιβλίων. Αυτός ο λογιστής Φλορύ, τυχαίνει αδέκαστος και υπεύθυνος άνθρωπος και δεν χαρίζει κάστανα σε κανέναν. Βγαίνουν όλα στη φόρα. 800.000 μικρομέτοχοι ουρλιάζουν σ’ ολόκληρη τη Γαλλία. Ακολουθούν ατέλειωτες ανακρίσεις, στρατιές μαρτύρων και δίκες επί δικών.
1893.- ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ και ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ:
Ο Βαρώνος ντε Ρεϊνάκ είναι ο μόνος που αυτοκτόνησε.
Έπεσαν τρείς κυβερνήσεις.
Έπεσαν έξη υπουργοί και άλλοι πέντε έμειναν με τη ρετσινιά του ύποπτου.
Έπεσε από την έδρα του ένας πρόεδρος της Βουλής.
Κατασπιλώθηκαν ανώτατοι δικαστικοί και κρατικοί υπάλληλοι.
Ο Γεώργιος Κλεμανσώ μονομάχησε με τον Πώλ Ντερουλέντ. Αντάλλαξαν έξη σφαίρες χωρίς αποτέλεσμα.
Ο πρώην Πρωθυπουργός Ρουβιέ, θα ξαναδεί κυβερνητικό πόστο μετά από δέκα χρόνια. Ο Κλεμανσώ μετά από δεκατρία.
Ο Φλοκέ, πρώην Πρωθυπουργός και πρώην Πρόεδρος της Βουλής μονομάχησε με το στρατηγό Μπουλανζέ και κατά περίεργο τρόπο, κατάφερε να τον σουβλίσει με το σπαθί του.
Ο Φερδινάνδος ντε Λεσσέψ καταδικάστηκε ερήμην σε πέντε χρόνια φυλακή και 3.000 πρόστιμο. Δεν το έμαθε ποτέ γιατί είχε ήδη χάσει την αίσθηση των πραγμάτων και τον άλλο χρόνο πέθανε. Στην ίδια ποινή καταδικάστηκε ο γιός του Κάρολος και τα άλλα μέλη του Δ.Σ. της Εταιρείας σε μικρότερες ποινές.
Ο Γουσταύος Άϊφελ καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλακή και 20.000 πρόστιμο.
Ο Υπουργός Μπαϊώ, ο μόνος κοινοβουλευτικός που ομολόγησε, καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλακή και πολιτική καθαίρεση.
Ο Μπλοντέν καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλακή.
Όλοι οι άλλοι περνούν από κακουργιοδικείο και αθωώνονται.
Πολλά από τα αδικήματα είχαν ήδη παραγραφεί.
==============================
Τα στοιχεία αυτά βρίσκονται διάσπαρτα στον Τύπο της εποχής και σε αρκετούς συγγραφείς που ασχολήθηκαν με την υπόθεση της Διώρυγας και του σκανδάλου της.
Κάθε συσχετισμός με σημερινά γεγονότα, με διαδικασίες, με πρόσωπα και πράγματα, είναι καλό να μην επιχειρηθεί!!!!
==============================
5 Μάρτη 2008
