Συνέντευξη Τύπου: Πάτρα 30 Ιουνίου 2014
Φιλοκτήτης του Σοφοκλή

Στο Ρωμαϊκό Ωδείο Πάτρας της Πάτρας στις 30 Ιουνίου, 1 & 2 Ιουλίου 2014.

Το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και η εταιρία καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων αρτIVITIES παρουσιάζουν τον Φιλοκτήτη του Σοφοκλή στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Διεθνούς Φεστι8βάλ Πάτρας, την Δευτέρα 30 Ιουνίου, την Τρίτη 1η και την Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014 στις 21:30, στο Ρωμαϊκό Ωδείο της Πάτρας.

Ο Κώστας Φιλίππογλου σκηνοθετεί το έργο με μετάφραση Γιώργου Μπλάνα,  με την πολύτιμη συνεργασία του Κένυ ΜακΛέλλαν στα σκηνικά και τα κοστούμια, των Lost Bodies  στη μουσική και του Νίκου Βλασόπουλου στον σχεδιασμό των φωτισμών.

Φιλοκτήτης, Ηρακλής, Οδυσσέας, Ήρωες, θύματα, θεοί και άνθρωποι. Πρόσωπα συμπαγή, απόλυτα πεπεισμένα πως καθένα έχει το δίκιο με το μέρος του, πάντα πρόθυμα να επαναληφθούν και να επαναλάβουν τα λάθη τους. Άνθρωποι οχυρωμένοι πίσω από τον οίκτο για τον ίδιο τον εαυτό τους. Σπατάλησαν μια ολόκληρη ζωή καμαρώνοντας για όσα υπέφεραν και τώρα περιφέρουν τις παλιές πηγές τους σαν παράσημα… [Seamus Heaney] Μαζί τους ο Νεοπτόλεμος, ο γιος του Αχιλλέα, το παιδί του ήρωα, πασχίζει να βρει μια θέση ανάμεσα σε αυτό το πάνθεο των επώνυμων αντρών. Να αποδειχθεί άξιος σαν τον πατέρα του. Τι βάρος στους ώμους! Βρισκόμαστε στον δέκατο χρόνο του Τρωικού πολέμου. Ο χρησμός λέει πως χωρίς τον Φιλοκτήτη και το φονικό του τόξου, δώρο του ίδιου του Ηρακλή, η Τροία δεν πέφτει. Πρέπει να τον φέρουν πίσω. Πριν δέκα χρόνια τον εγκατέλειψαν στη Λήμνο, πληγωμένο από το δάγκωμα ιερού φιδιού, γιατί δεν άντεχαν τις κραυγές του πόνου του και την βρώμα της πληγής του.

Πως τώρα θα τον πείσουν να έρθει να βοηθήσει; Για άλλη μια φορά επιστρατεύεται ο πολυμήχανος Οδυσσέας. Σύντροφό του σε αυτή την αποστολή ο Νεοπτόλεμος. Το μισός του Φιλοκτήτη για τον Οδυσσέα είναι άσβεστο, άρα τα λογικά επιχειρήματα δεν τον πείσουν. Όσο για την βία ούτε λόγος. Μην ξεχνάμε το «υπερόπλο», το τόξο του Ηρακλή. Άρα λοιπόν το μόνο που μένει είναι ο δόλος.

Εδώ ο νεόκοπος Νεοπτόλεμος με τις συμβουλές του μεγάλου δασκάλου στην εξυπνάδα και την πονηριά δείχνει να τα καταφέρνει, όμως η συμπόνια και η τιμιότητα κατάλοιπα της ηρωικής περιόδου που σβήνει, θα τον κάνουν να μετανιώσει και να αποκαλύψει την σκευωρία στον Φιλοκτήτη. Το σχέδιο μοιάζει να καταρρέει, η υπόθεση οδηγείται σε αδιέξοδο. Μόνο η θεϊκή παρέμβαση θα δώσει λύση και θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Η Λήμνος στην τραγωδία του Σοφοκλή είναι ακατοίκητη. Ένα βραχώδες νησί με ένα ηφαίστειο στο κέντρο του, περιτριγυρισμένο από μία μαύρη θάλασσα. Ένα απόκοσμο τοπίο φιλοξενεί τον Φιλοκτήτη, που νιώθει απόκοσμο πόνο και θεϊκό θυμό.

Πως είναι δυνατόν να αποκολληθεί, να προχωρήσει, να συγχωρήσει. Με κανένα αντάλλαγμα. Προτιμά να αυτοκτονήσει παρά να ενδώσει. Αν δεν υπήρχαν οι θεοί, που παρεμβαίνουν, ο Οδυσσέας θα έχανε. Για πρώτη φορά! Όμως κέρδισε και πάλι… Ας είναι καλά ο δόλιος Ερμής και η σοφή Αθηνά που είναι στο πλευρό του.

 

ΔΙΑΝΟΜΗ:

Φιλοκτήτης:      Μιχαήλ Μαρμαρινός

Νεοπτόλεμος:   Αιμίλιος  Χειλάκης

Οδυσσέας, έμπορος:   Κωσταντίνος Μαρκουλάκης

 

Χορός:

Γιάννης Γιαννούλης

Τάσος Δημητρόπουλος

Κώστας Κορωναίος

Δημήτρης Κουρούμπάλης

Γιώργος Παπανδρέου

Κρις Ραντάνοφ

Γιώργος Ρουστέμης

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας

Σκηνοθεσία: Κώστας Φιλίππογλου

Σκηνικά- κοστούμια: Kenny MacLellan [Κέννυ Μακλέλλαν]

Πρωτότυπη μουσική: Lost Bodies

Σχεδιασμός φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος

Επιμέλεια κίνησης: Φρόσω Κορρού

Βοηθός σκηνοθέτη: Εριφύλη Στεφανίδου

Φωτογραφίες: Γιάννης Βασταρδής

Βοηθός σκηνογράφου- promo video: Όλγα Μπρούμα

 

Τιμές Εισιτηρίων: Γενική είσοδος 17

Φοιτητικό, Μαθητικό, Ανέργων 13

         

 

 

Η εταιρία καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων αρτIVITIES και το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, παρουσιάζουν στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, το αριστούργημα του Σοφοκλή ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ, με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό στον ομώνυμο ρόλο, τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη στο ρόλο του Οδυσσέα και τον Αιμίλιο Χειλάκη στο ρόλο του Νεοπτόλεμου.

Ο Κώστας Φιλίππογλου σκηνοθετεί την παράσταση σε μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα, με την πολύτιμη συνεργασία των Lost Bodies στην μουσική, του Κένι Μακλέλλαν  στα σκηνικά και τα κοστούμια , της Φρόσως Κορρού στην κίνηση και του Νίκου Βλασόπουλου στο σχεδιασμό των φωτισμών.
Φιλοκτήτης, Ηρακλής, Οδυσσέας. Ήρωες, θύματα, θεοί και άνθρωποι. Πρόσωπα συμπαγή, απόλυτα πεπεισμένα πως καθένα έχει το δίκιο με το μέρος του, πάντα πρόθυμα να επαναληφθούν και να επαναλάβουν τα λάθη τους. Άνθρωποι οχυρωμένοι πίσω από τον οίκτο για τον ίδιο τον εαυτό τους. Σπατάλησαν μια ολόκληρη ζωή καμαρώνοντας για όσα υπέφεραν και τώρα περιφέρουν τις παλιές πηγές τους σαν παράσημα... (Seamus Heaney)
Μαζί τους ο Νεοπτόλεμος, ο γιος του Αχιλλέα, το παιδί του ήρωα, πασχίζει να βρει μια θέση ανάμεσα σε αυτό το πάνθεο των επωνύμων αντρών. Να αποδειχθεί άξιος σαν τον πατέρα του. Τι βάρος στους ώμους!
Βρισκόμαστε στον δέκατο χρόνο του Τρωικού πολέμου. Ο χρησμός λέει πως χωρίς τον Φιλοκτήτη και το φονικό του τόξο, δώρο του ίδιου του Ηρακλή, η Τροία δεν πέφτει. Πρέπει να τον φέρουν πίσω. Πριν δέκα χρόνια τον εγκατέλειψαν στη Λήμνο, πληγωμένο από το δάγκωμα ιερού φιδιού, γιατί δεν άντεχαν τις κραυγές του πόνου του και την βρώμα της πληγής του. Πως τώρα θα τον πείσουν να έρθει να βοηθήσει;
Για άλλη μια φορά επιστρατεύεται ο πολυμήχανος Οδυσσέας. Σύντροφός του σε αυτή την αποστολή ο Νεοπτόλεμος. Το μίσος του Φιλοκτήτη για τον Οδυσσέα είναι άσβεστο, άρα τα λογικά επιχειρήματα δεν θα τον πείσουν. Όσο για τη βία ούτε λόγος. Μην ξεχνάμε το «υπερόπλο», το τόξο του Ηρακλή. Άρα λοιπόν το μόνο που μένει είναι ο δόλος. Εδώ ο νεόκοπος Νεοπτόλεμος με τις συμβουλές του μεγάλου δάσκαλου στην εξυπνάδα και την πονηριά δείχνει να τα καταφέρνει, όμως η συμπόνια και η τιμιότητα κατάλοιπα της ηρωικής περιόδου που σβήνει, θα τον κάνουν να μετανιώσει και να αποκαλύψει την σκευωρία στον Φιλοκτήτη.Το σχέδιο μοιάζει να καταρρέει, η υπόθεση οδηγείται σε αδιέξοδο. Μόνο η θεϊκή παρέμβαση θα δώσει λύση και θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους.Η Λήμνος στην τραγωδία του Σοφοκλή είναι ακατοίκητη. Ένα βραχώδες νησί με ένα ηφαίστειο στο κέντρο του, περιτριγυρισμένο από μια μαύρη άγρια θάλασσα. Ένα απόκοσμο τοπίο φιλοξενεί τον Φιλοκτήτη, που νιώθει απόκοσμο πόνο και θεϊκό θυμό.Πως είναι δυνατόν να αποκολληθεί, να προχωρήσει, να συγχωρήσει. Με κανένα αντάλλαγμα. Προτιμά να αυτοκτονήσει παρά να ενδώσει. Αν δεν υπήρχαν οι θεοί, που παρεμβαίνουν, ο Οδυσσέας θα έχανε! Για πρώτη φορά! Όμως κέρδισε και πάλι... Ας είναι καλά ο δόλιος Ερμής και η σοφή Αθηνά που είναι πάντα στο πλευρό του.