Ένα θέαμα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «Πολιτιστική κιβωτός μιας Πόλης».

Από τις αρχές του Ελεύθερου Ελληνικού κράτος η Πάτρα είναι μια πόλη ταξικών ανισοτήτων. Από την μια πλευρά, πλούσιοι αστοί με ανοιχτούς ορίζοντες στην Ευρώπη μια και το λιμάνι της πόλης είναι η πρώτη Ελληνική πύλη προς την Δύση. Το εξαγωγικό εμπόριο της σταφίδας τους δίνει τις δυνατότητες να επιστρέφουν με εμπειρίες από τον δυτικό πολιτισμό που εγκαθιστούν στην πόλη. Νεοκλασικά κτίρια σχεδιασμένα από ξένους αρχιτέκτονες, παραστάσεις όπερας από Ιταλικούς θιάσους, ακριβά ρούχα, λογοτεχνικές αναφορές που ταξιδεύουν μέσα από τις κουβέντες τους.

Από την άλλη πλευρά, αγρότες που καλλιεργούν την σταφίδα, εργάτες των εργοστασίων, πρόσφυγες από την Μικρά Ασία, εσωτερικοί μετανάστες από την Αχαϊκή ενδοχώρα αλλά και το Μεσολόγγι και το Αγρίνιο, Ιταλοί ιδιοκτήτες μικρών εκταρίων, ναυτικοί που ξημεροβραδιάζονται στα κουτούκια του λιμανιού, άνεργοι. Μέσα σ’ αυτόν τον ανθρώπινο πολτό αναπτύσσονται δυο δρόμοι πολιτιστικής έκφρασης. Τα ρεμπέτικα που ταξιδεύουν από την Μικρά Ασία και βρίσκουν την θέση τους μέσα στις τάξεις των εργατών και των ανέργων και ο καραγκιόζης που αν και προερχόμενος από την μακρινή Ανατολή στην Πάτρα, χάρη στη δεξιότητα κάποιων προικισμένων καλλιτεχνών αποκτά μια ιδιαίτερη παράδοση. Αυτή του Πατρινού Καραγκιόζη.

Παράλληλα, οι αστοί γιορτάζουν το καρναβάλι με τα Μπουρμπούλια και η εργατική τάξη με τις Μπούλες.

Δυο κόσμοι που ανάμεσά τους κυριαρχεί το χάος.

 

(Συμπαραγωγή με το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα)

 Χώρος ΜΠΑΡΡΥ