Αντί σημειώματος
-Τι σοι ειν’ αυτοί οι συγγράφεις;… είναι τάχα τίποτα υπάλληλοι;
-Όχι, είναι κάτι κύριοι που σοφίζονται οι ίδιοι αυτό που έχουν ανάγκη

Από τα Τέσσερα Γράμματα του Ν. Β. Γκόγκολ

«Θα γελάσουν με την πικρή μου λέξη»

Επίγραμμα του Εφραίμ του Σύρου πάνω στον τάφο του Ν. Β. Γκόγκολ

«Κάποτε δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να στρέψει
κανείς την κοινωνία στο ωραίο από το να της
δείξει όλο το βάθος της κατάντιας της».
 

Από τον Ομπλόμοφ του Ιβάν Γκοντσάροφ

«Δώστε μας ό,τι είναι δικό μας. Δώστε μας τον εαυτό μας. Ρίξτε μια ματιά γύρω σας, σ’ όλο το πλάτος της απέραντης πατρίδας μας: πόσους καλούς ανθρώπους θα δείτε. Μα και πόσα παράσιτα, πόσους τριβόλους που δηλητηριάζουν τη ζωή των άλλων και που κανένας νόμος δεν τους συμμορφώνει. Βγάλτε τους όλους στη σκηνή. Ξεσκέπαστε τους. Να τους δει ο κόσμος και να γελάσει μαζί τους. Τίποτα δεν φοβάται ο άνθρωπος όσο το γέλιο. Το φως της σκηνής αποκαλύπτει τις γελοίες συνήθειες και τα ελαττώματα. (…) το θέατρο είναι μεγάλο σχολείο και η αποστολή του αφάνταστα σπουδαία.»
Πετρούπολη, δημόσιοι υπάλληλοι, γραφειοκρατία, απληστία, ανοησία.
ο ανύπαντρος, ο παντρεμένος και τα γεροντοπαλίκαρα, μια αγαθή θεία, η πονηρή προξενήτρα και το παράλογο συνοικέσιο: «ένα εντελώς απίθανο συμβάν σε δύο πράξεις.»
Καυστική σάτιρα – δεν φταίει ο καθρέφτης αν η φάτσα μας είναι στραβή – μιας από τις μεγαλύτερες και αινιγματικότερες μορφές της ρώσικης λογοτεχνίας.