Τα δυο βιβλία πάνω στα οποία στοχάστηκα το περισσότερο και που δεν θα μετανιώσω ποτέ για το γεγονός ότι τόσο τα χρησιμοποίησα είναι ο Κ ό σ μ ο ς και το Θ έ α τ ρ ο.
Κάρλο Γκολντόνι

Στα μέσα του 18ου αιώνα, δυο φαμίλιες από το Λοβόρνο προσπαθούν να ρυθμίσουν την ζωή τους σύμφωνα με τους κανόνες ενός παιχνιδιού που δεν είναι δικό τους, να πάνε δηλαδή στην εξοχή, για να παραστήσουν ότι είναι άλλοι – ότι είναι αριστοκράτες. Να μιμηθούν – όσο κρατούν οι διακοπές- έναν τρόπο ζωής, χωρίς να έχουν τα οικονομικά μέσα για κάτι τέτοιο.
Παραθερισμός: η μανία του, οι περιπέτειες του και το τέλος. Παιχνίδια «συναναστροφών», όπου άλλοι παίζουν άσχημα, άλλοι κάνουν ζαβολιές, μερικοί μπερδεύουν τα χαρτιά και σχεδόν όλοι αυταπατώνται. Έρωτες που εκποιούνται σε συγκαταβατικούς γάμους…
Μια ανθρωπολογία του καθημερινού, γεμάτη κατανόηση και έλεος απέναντι στις μικρότητες και τις αδυναμίες που δυναστεύουν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Μικρές, ασήμαντες τροχιές που διαγράφουν ζωές τόσο όμοιες με τις δικές μας...

Ο Τζόρτζιο Στρέλλερ συνέπτυξε αποκαλυπτικά τα τρία αυτόνομα έργα του Γκολντόνι Η Μανία του Παραθερισμού, Οι Περιπέτειες του Παραθερισμού και Το Τέλος του Παραθερισμού σε ένα τρίπρακτο.