Η ιδέα για τον Κλόουν γράφτηκε μέσα σε πέντε χρόνια. Άρχισε μ' ένα δοκίμιο για το γέλιο, του Μπερξόν. Μου δημιουργήθηκε δηλαδή η σκέψη, τι θα γίνει ένας κλόουν σ΄ένα κόσμο μελλοντικό, όπου οι άνθρωποι δε θα ξέρουν το γέλιο. Αυτό ήταν η ιδέα. Εμένα, βεβαίως, σπάνια μου δημιουργούνται ιδέες. [...] από το σκοτάδι προχώρησα στο θεατρικό λόγο. Μερικές φορές αισθάνομαι σαν μεσολαβητής ενός πράγματος. Οι σκέψεις που μαζεύτηκαν μέσα μου, μού υπαγόρευσαν κάποια πράγματα θεατρικού τύπου. Δεν έβγαινε ένα ποίημα, αλλά ένα διάλογος.

Μαρία Λαϊνά

…Χαλαρώνοντας ανάμεσα σε
δύο νοήματα, θα μπορούσα να
γίνω κι αυτός που γελάει…
χαλαρώνοντας ανάμεσα σε δυο
νοήματα, γυρίζω σκέφτηκα να
ξαναμπώ στο δωμάτιο που
ξέχασα όταν άνοιξα, θυμήσου
επέμενα…