ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Σάββατο 26 Μαρτίου και ώρα 9 μ.μ.  στο Δημοτικό θέατρο της πόλης μας δίνεται η πρώτη παράσταση του έργου του Ηλία Καπετάνακη Η βεγγέρα σε σκηνοθεσία Νίκου Αρμάου, σκηνικά και κουστούμια Λίλας Καρακώστα, μουσική Ηρακλή Πασχαλίδη, χορογραφία Μαρίας Γκούτη και φωτισμούς Ελευθερίας Ντεκώ.

Το Δημοτικό Περιφερειακό θέατρο Πάτρας επέλεξε να ασχοληθεί, στην Τετάρτη παραγωγή της θεατρικής περιόδου 1993-1994, με ένα ιδιαίτερο δραματολογικό είδος, αυτό της νεοελληνικής κωμωδίας, μέσα στο οποίο εξέχουσα θέση κατέχει και Η βεγγέρα του Ηλία Καπετανάκη.

Γραμμένη το 1894 μαζί με τον Γενικό Γραμματέα (1893) του ίδιου, αποτέλεσαν σημαντικό  σταθμό στην εξέλιξη της νεοελληνικής κωμωδιογραφίας. Η ιστορική αντοχή της Βεγγέρας και η διαρκής ανανεούμενη επικαιρότητα της μέσα στην νεοελληνική πραγματικότητα, οφείλονται τόσο στην ολοκληρωμένη θεατρική δομή της, με έντονο και καλοζυγισμένο το στοιχείο των ανατροπών όσο και  στην διαχρονικότητα του μικροαστισμού που τόσο εύστοχα σατιρίζει. Με έντονα τα στοιχεία του υπερρεαλισμού, κινούμενη σχεδόν στο χώρο του παραλόγου, ταράζει και ξαφνιάζει τα θεατρικά δεδομένα της εποχής της.

«Η γελοία σύμβαση της καθημερινής επικοινωνίας, η κοινωνική υποκρισία, το επίχρισμα του καθωσπρεπισμού, η κοσμική φλυαρία, η φάρσα της συνυπάρξεως, η γλωσσική ασυνεννοησία, οι νευρόσπαστοι χαρακτήρες, οι σχιζοφρενικές εκρήξεις, δίνουν ευκαιρία να σαρκαστεί μία έκρηξη του τύπου μπλόου-απ" Τάσος Λιγνάδης στην Καθημερινή το 1984, που την χαρακτηρίζει ως "λαμπρό εξωφρενικό μονόπρακτο»

Στο έργο παίζουν με αλφαβητική σειρά οι ηθοποιοί Περικλής Βασιλόπουλος, Διονύσης Βούλτσος, Χρύσα Δρακοπούλου, Οδέττη Ιωάννου, Δημήτρης Μικέλης, Μάρα Μπαρόλα, Μπέττυ Νικολέση, Έλλη Παπαγεωργακοπούλου, Χρόνης Παυλίδης, Γιάννης Σαπάκος, Κοσμάς Φοντούκης.

Στο πιάνο ο Ηρακλής Πασχαλίδης, σαξόφωνο ο Γιάννης Σαπάκος.          

________________________________________

Το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Πάτρας επέλεξε να ασχοληθεί, στην τέταρτη παραγωγή της θεατρικής περιόδου 1993-94, με ένα ιδιαίτερο δραματουργικό είδος, αυτό της νεοελληνικής κωμωδίας, μέσα στο οποίο εξέχουσα θέση κατέχει και «Η Βεγγέρα» του Ηλία Καπετανάκη. Γραμμένη το 1894 μαζί με τον «Γενικό Γραμματέα» (1893) του ιδίου, αποτέλεσαν σημαντικό σταθμό στην εξέλιξη της νεοελληνικής κωμωδιογραφίας. Η ιστορική αντοχή της Βεγγέρας και η διαρκής ανανεούμενη επικαιρότητα της μέσα στην νεοελληνική πραγματικότητα, οφείλονται τόσο στην ολοκληρωμένη θεατρική δομή της, με έντονο και καλοζυγισμένο το στοιχείο των ανατροπών όσο και στην διαχρονικότητα του μικροαστισμού που τόσο εύστοχα σατιρίζει. Με έντονα τα στοιχεία του υπερρεαλισμού, κινούμενη σχεδόν στο χώρο του παραλόγου, ταράζει και ξαφνιάζει τα θεατρικά δεδομένα της εποχής της. «Η γελοία σύμβαση της καθημερινής επικοινωνίας, η κοινωνική υποκρισία, το επίχρισμα του καθωσπρεπισμού, η κοσμική φλυαρία, η φάρσα της συνυπάρξεως, η γλωσσική ασυνεννοησία, οι νευροσπαστικοί χαρακτήρες, οι σχιζοφρενικές εκρήξεις, δίνουν ευκαιρία να σαρκαστεί μία τυπική οικογενειακή συναναστροφή που η κωμωδία της καταλήγει σε μία έκρηξη του τύπου μπλόου-απ αποκαλύπτοντας ένα δράμα αναγνώρισης που ενεδρεύει» γράφει ο Τάσος Λιγνάδης στην Καθημερινή το 1984, που την χαρακτηρίζει ως «λαμπρό εξωφρενικό μονόπρακτο».