Ανατόμος με φοβερή θεατρική πυκνότητα με έναν ιδιαίτερο αιχμηρό αλλά με μουσικότητα λόγο, ο Κεχαΐδης πραγματεύεται το θέμα των μεταναστών, που λειτουργεί διαχρονικά στην Ελλάδα.

Προφητικός ο συγγραφέας ανατέμνει τη νοοτροπία, την συμπεριφορά και γενικά την ζωή των ηρώων του, του Φώντα και του Κόλλια που λειτουργούν συμπληρωματικά στην προσπάθειά τους να πιάσουν τη καλή, με την μεγάλη κομπίνα που ετοιμάζουν.

Ο σκηνοθέτης της παράστασης χαρακτηρίζει το έργο ιδιοφυές «με υπαρξιακή διάσταση, θεατρική πυκνότητα με βάθος και ουσία. Ενώ είναι ένας επινοημένος λόγος, είναι άμεσος και καθημερινός που αγγίζει τον θεατή.

Το «θέμα» του έργου είναι η επιχείρηση «εισαγωγής και εκμετάλλευσης νέγρων», που οργανώνεται όπως ακριβώς μια καλοστημένη παρτίδα. Ο Φώντας έχει προβλέψει λεπτομερώς την κάθε φάση: από την προσέγγιση του Συμεωνίδη, μέχρι τον τελικό προορισμό του «εισαγόμενου» εργατικού δυναμικού από την Αφρική. Η επιχείρηση είναι ένα παιχνίδι δοσοληψίας – πιο σωστά αγοραπωλησίας– και εκμετάλλευσης από το οποίο όλοι, κατά τον Φώντα, θα βγουν κερδισμένοι. Οι δύο ήρωες θα κερδίσουν χρήμα και δόξα, θα ξεχωρίσουν από το πλήθος, θα αποκτήσουν ονοματεπώνυμο σε μια σφραγίδα, θα μπορέσουν να αναδείξουν την πραγματική τους αξία.

Παρακολουθώντας το παιχνίδι από κοντά, διαπιστώνουμε ότι ο συγγραφέας με μια ιδιαίτερα διεισδυτική ματιά, παρουσιάζει όχι μονάχα τα έργα και τις ημέρες των δύο μικροαστών ηρώων αλλά και μια εικόνα της σύγχρονης νεοελληνικής πραγματικότητας. Μπορούμε έτσι να παρακολουθήσουμε πώς διαγράφεται στο έργο η πραγματικότητα αυτή μέσα από μια ανάγνωση των διαφορετικών χώρων και του τρόπου που αυτοί συνδέονται με την ιστορία των πρωταγωνιστών και των υπόλοιπων – απόντων – προσώπων.