ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΤΡΑΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ:Πάτρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

«Η γυναίκα της Πάτρας» του  Γιώργου Χρονά στο θέατρο Απόλλων της Πάτρας.

Το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Πάτρας παρουσιάζει την Γυναίκα της Πάτρας  στο θέατρο Απόλλων, την Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010 και ώρα 21:30.Πρόκειται για έναν μονόλογο που προέκυψε από την αληθινή ιστορία της πόρνης Πανωραίας, όπως την κατέγραψε ο σημαντικός ποιητής, συγγραφέας και δημοσιογράφος Γιώργος Χρονάς μέσα από συνεντεύξεις της στον ίδιο. Η ιστορία της δημοσιευόταν σε συνέχειες στο περιοδικό «Οδός Πανός» από το καλοκαίρι του 1987.
Ο Γιώργος Χρονάς, ο ποιητής των μικρών στιγμών των ανθρώπων και των εξαιρετικών αισθημάτων, όπως έχει χαρακτηριστεί, στο βιβλίο του Η γυναίκα της Πάτρας διατήρησε αναλλοίωτο τον τολμηρό λόγο και το αναρχικό ύφος τhς «αξιοσέβαστης πόρνης» Πανωραίας, καθιστώντας τον έτσι ιδανικό για τη θεατρική σκηνή.

 «Επί πέντε απογεύματα, η γυναίκα αυτή μου μιλούσε μισή ώρα κάθε φορά πίνοντας τσάι, γιατί, όπως έλεγε, και οι εκφωνήτριες των ειδήσεων ξεκουράζονται κι αυτές… Μέσα απ’ την αφήγησή της ζωντανεύουν οι δεκαετίες του ’50 και του ’60. Υπάρχουν κομμάτια που είναι τελείως ντοστογιεφσκικά. Ζούσε με τη μάνα της και μια χήρα παπαδιά σ’ ένα υπόγειο στην Πάτρα σε κατάσταση εξαθλίωσης. ¨Ολη μέρα διάβαζαν έντρομες την Αγία Επιστολή, ένα κείμενο που επιφύλασσε φριχτές τιμωρίες σε όσους διέπρατταν και το ελάχιστο παράπτωμα, αλλά τη νύχτα η Πανωραία έβγαινε να ψωνιστεί να ζήσουν… Περιγράφει πώς κοιμόταν στο λιμάνι πάνω σε εφημερίδες, πώς ψώνισε και τον ίδιον τον άντρα της, ο οποίος είχε πληρώσει προκαταβολικά… Η Πανωραία επίσης τραγουδά, απαγγέλλει ρομαντικά ποιήματα».

Η Πανωραία σε πρώτο πρόσωπο αφηγείται τη ζωή της χωρίς ντροπή, λύπη ή μιζέρια. Εξηγεί γιατί έφτασε στο σημείο να εκπορνεύεται αλλά δίνει  ταυτόχρονα και το στίγμα μιας εποχής ή μιας ομάδας γυναικών της επαρχίας που δεν είχαν άλλη διέξοδο λόγω συνθηκών. Κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, συγκινεί, θυμώνει, ξεσπά. Φτιάχνει εικόνες, πρόσωπα, χρώματα, συναισθήματα.

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Λένα Κιτσοπούλου
Σκηνικά – Κοστούμια: Τατιάνα Σουχορούκωφ
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Ερμηνεύει η Ελένη Κοκκίδου

Το έργο θα παίζεται καθημερινά εκτός Δευτέρας και Τρίτης μέχρι και 27 Οκτωβρίου 2010.

Από το Γραφείο Τύπουτου ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Πάτρας

Η πόρνη Πανωραία αφηγείται τη ζωή της με μια πρωτόγνωρη τόλμη, εστιάζει στις σκοτεινές και τραγικές πλευρές της ζωής της ξεγυμνωμένη από κάθε συστολή και λύπη, με τρόπο τόσο άμεσο. Ο λόγος της ελεύθερος, κυλάει απρόσκοπτα σα χείμαρρος που έρχεται να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της ζωής μας, μετατρέποντας τα βάσανα, τις κακουχίες και τις λάθος επιλογές μιας νέας κάποτε κοπέλας σε ποίηση.

Ο μονόλογος προέκυψε από την αληθινή ιστορία της πόρνης Πανωραίας, όπως την κατέγραψε ο σημαντικός ποιητής, συγγραφέας και δημοσιογράφος Γιώργος Χρονάς μέσα από συνεντεύξεις της στον ίδιο. Η ιστορία της δημοσιευόταν σε συνέχειες στο περιοδικό «Οδός Πανός» το καλοκαίρι του 1987. Ο ποιητής διατήρησε αναλλοίωτο τον τολμηρό λόγο και το αναρχικό ύφος της «αξιοσέβαστης πόρνης» Πανωραίας, καθιστώντας τον έτσι ιδανικό για τη θεατρική σκηνή.

Σημείωμα συγγραφέα
Σ' ένα ετοιμόρροπο σπίτι, στα Προσφυγικά, συνάντησα, τον Σεπτέμβριο του 1983, τη βασίλισσα των φτωχών της Πάτρας. Όλοι, λένε, θεέ μου βρέξε κι εγώ λέω μη βρέχεις θεέ μου! Γιατί στάζει το σπίτι. Είπε. Κι αμέσως, αλλάζοντας τη φωνή της, - μη με βλέπεις έτσι εδώ μέσα, εγώ ήμουν Κιμ Νόβακ με τρία τηλέφωνα στα πόδια μου, με πατρόνες στην πόρτα! Έλεγα αυτός να μπει! Αυτός να φύγει!

Τον χειμώνα του 1986 πήγα στην Πάτρα και μου διηγήθηκε τη ζωή της. Το βιος μου - όπως έλεγε. Τι έχει αυτή η βιογραφία που περικλείει την Πάτρα, την Αθήνα, την Ελλάδα, του '50, '60, '70, κι έκανε τον Μάνο Χατζιδάκι να πει, σ' ένα βιβλιοπώλη στην στοά Χηρς, στη Θεσσαλονίκη - πως είναι το καλύτερο βιβλίο που διάβασε στη ζωή του; Ο αναγνώστης θα καταλάβει. Δεν έχει ένα αλλά πολλά παράλληλα θαύματα. Αρετές υψηλού λόγου. Από μια αμόρφωτη γυναίκα. Τη γυναίκα της Πάτρας, που μιλάει χωρίς να ντρέπεται, χωρίς να λυπάται. Ελεύθερος και σπάνιος λόγος.

Δύο είναι οι μανίες της - η νεολαία και ο θεός. Και για τα δύο λέει πράγματα και τα υπογράφει. Δεν γνώριζε τον Λούθηρο αλλά τις λαϊκές τραγουδίστριες που τη συντροφεύουν με τα τραγούδια τους από χρόνια στο ράδιο και σ' αυτές καταφεύγει συχνά - η ίδια τραγουδάει εξαιρετικά, υπήρξε και τραγουδίστρια για να ζήσει.

Η ιστορία της δεν σημαδεύεται μόνο από τη φτώχεια ή από τη σάρκα και το σκάνδαλο, οι πρόστυχες φράσεις της πέφτουν σαν άσφαιρα πυρά - δεν πρέπει να θίγουν κανένα. Είναι τρόπος εκπνοής, ανθρώπινης λαλιάς.

Ο αναγνώστης καλό είναι να αφήσει στον προθάλαμο της σεβαστής κατοικίας του ό,τι γνώσεις διαθέτει περί εμψύχων και αψύχων. Περί ανθρώπων και ζώων. Περί ζωής και θανάτου. Περί χαράς και λύπης.

Ένα από τα επίθετα που αποδίδονται στην Ελληνική Αφροδίτη είναι και το Πανωραία. Αυτό είναι το όνομα της συγγραφέως αυτού του βιβλίου που κυκλοφορεί σε τρίτη έκδοση.

Η γυναίκα της Πάτρας, είναι η πιο αληθινή -δηλαδή, γυμνή- ιστορία, που έχετε διαβάσει, στην ελληνική γλώσσα, από τη σταύρωση του Χριστού και τα διηγήματα του Αλέξανδρου    Παπαδιαμάντη.

Γιώργος Χρονάς

Ο Γιώργος Χρονάς γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1948 στον Πειραιά. Από το 1973, που εμφανίστηκε στα γράμματα, έχει εκδώσει είκοσι βιβλία με ποιήματα, πεζά, θέατρο. Ξεκίνησε από το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, επί Μάνου Χατζιδάκι, το 1979, παρουσιάζοντας την εκπομπή Οδός Πανός 17, έως σήμερα που παρουσιάζει το Ξενοδοχείο Βαλκάνια. Εργάστηκε επίσης στο Πρώτο και το Δεύτερο Πρόγραμμα. Δημοσιογράφησε σε περιοδικά και εφημερίδες.
Ποιήματά του και πεζά έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Εκατό τραγούδια του έχουν μελοποιηθεί από Έλληνες συνθέτες. Εκδίδει από τον Φεβρουάριο του 1981 το περιοδικό Οδός Πανός, τις ομώνυμες εκδόσεις, καθώς και τις Εκδόσεις Σιγαρέτα.
Από τον Μάρτιο του 2009 είναι διευθυντής στο ένθετο: Βιβλιοθήκη - Καταφύγιο Θηραμάτων, της Ελευθεροτυπίας. Κάθε Παρασκευή.

H Λένα Κιτσοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης, συνεργάστηκε ως ηθοποιός με το Θέατρο Τέχνης, το Εθνικό Θέατρο, το Κ.Θ.Β.Ε., το Θέατρο του Νότου, τη Νέα Σκηνή, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λάρισας κ.α. Έχει παίξει σε ταινίες των Δ. Αθανίτη, Π. Καρκανεβάτου, Λ. Γιούργου, Κ. Ευαγγελάκου, Σ. Γκορίτσα κ.α. Το 1997 πήρε το βραβείο Α' Γυναικείου ρόλου στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσ/νίκης για την ταινία «Καμιά Συμπάθεια για τον Διάβολο»' του Δ. Αθανίτη. Το 2006 εκδόθηκε από τις εκδόσεις Κέδρος η συλλογή διηγημάτων της με τον τίτλο «Νυχτερίδες» (βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ). Έκτοτε έχουν δημοσιευτεί διηγήματά της σε περιοδικά και εφημερίδες και στις συλλογές διηγημάτων ΟΝΟΜΑΤΑ (εκδόσεις Κέδρος) και VAULT (εκδόσεις Απόπειρα). Για το θέατρο έγραψε το έργο Μνήσθητι την ημέρα του Σαββάτου και αγιάζειν αυτήν... που σκηνοθέτησε η Β. Γεωργιάδου στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου (2007), τον μονόλογο Το πράσινο μου το φουστανάκι' που παίχτηκε στο θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας επίσης σε σκηνοθεσία Β. Γεωργιάδου (2008) και τον μονόλογο Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. (εκδόσεις Κέδρος, 2009) που παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία της ίδιας και της Μ. Πρωτόπαππα.

Η Ελένη Κοκκίδου γεννήθηκε στην Αθήνα (1959). Σπούδασε θέατρο και μουσική και από το 1984 άρχισε να ερμηνεύει ρόλους σε έργα των Σαίξπηρ, Μάρλοου, Μαριβό, Γκολοντόνι, Τσέχοφ, Στρίντμπεργκ, Οστρόφσκι, Λαμπίς, Φεϊντώ, Πιραντέλο, Τένεσι Ουίλλιαμς, Χόρβατ, Αρθουρ Μίλλερ και πολλών άλλων. Εχει παίξει πολλές φορές στην Επίδαυρο σε σε τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή του Ευριπίδη και σε κωμωδίες του Αριστοφάνη. Εχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο και με πολλούς εποχορηγούμενους θιάσους. Εχει, επίσης, εμφανιστεί σε αρκετές ελληνικές ταινίες, ανάμεσα στις οποίες και το βραβευμένο «Σπιρτόκουτο».